جراحی تنگی کانال نخاعی

انواع جراحی  تنگی کانال نخاع

در بسیاری از موارد، اکثر درمان‌های محافظه کارانه (دستکاری، فیزیوتراپی، دارو یا تزریق) بعید به نظر می‌رسد که فواید طولانی‌مدتی داشته باشند، و علائم به ندرت بدون جراحی برای کاهش فشار از روی اعصاب به طور دائم بهبود می‌یابند.

هدف از جراحی برداشتن مواد (به عنوان مثال استخوان اضافی و رباط “ضخیم”) از پشت کانال نخاعی است تا به ریشه های عصبی و/یا دم اسبی فضای بیشتری بدهد.

ماهیت جراحی ستون فقرات “درمان” نیست و نمی تواند از انحطاط بیشتر ستون فقرات جلوگیری کند، بلکه هدف آن ارائه سود با درصد خوبی از بهبود و تسکین علائم پا است.

 تسکین خوب علائم پا پس از جراحی رفع فشار معمولاً در حدود 70 تا 80 درصد موارد رخ می دهد. این لزوما بلافاصله احساس نمی شود، اما در یک دوره زمانی، اغلب چند ماهه.

لامینکتومی – یک درمان جراحی که به نام لامینکتومی کمری شناخته می شود، همچنین به عنوان رفع فشار باز شناخته می شود، برای درمان علائم و نشانه های تنگی نخاعی استفاده می شود. در طی یک عمل لامینکتومی، جراح شما 2 لامینه و فرآیند خاردار را برمی دارد، یک برآمدگی استخوانی در پشت مهره که آنها را به هم متصل می کند.

 پشت طناب نخاعی اغلب توسط قوس مهره ای محافظت می شود. هدف از عمل لامینکتومی، برداشتن قسمتی از قوس مهره‌ای، برداشتن فشار نخاع و ریشه‌های عصبی است که در اثر تنگی نخاع تحت فشار یا تحریک شده‌اند. بخش‌هایی از مفاصل فاست بزرگ شده نیز ممکن است به عنوان بخشی از لامینکتومی در موارد تنگی شدید برداشته شوند. 

اگرچه همیشه ضروری نیست، اما می توان این روش را با همجوشی مهره های همسایه برای اطمینان از ثبات دنبال کرد.

• دیسککتومی و فیوژن – فورامن بین مهره ای می تواند گاهی اوقات به دلیل انحطاط دیسک به تدریج کوچکتر شود و منجر به تنگی نخاع شود.
•  در شرایط خاص، ممکن است لازم باشد دیسک دژنراتیو برداشته شود، و مهره‌های همسایه ممکن است نیاز به ذوب شدن داشته باشند تا فضای دیسک در حال فروپاشی را بازیابی کند.
•  روش های جراحی دیسککتومی و فیوژن را می توان به روش های مختلفی تکمیل کرد. رایج ترین روش برای گردن، دیسککتومی و فیوژن قدامی گردن (ACDF) است.
•  زمانی که تنگی ستون فقرات شدید است یا سطوح متعددی از ستون فقرات را تحت تأثیر قرار می‌دهد، این احتمال وجود دارد که فیوژن در ترکیب با سایر عمل‌ها مانند لامینکتومی یا فورمینوتومی انجام شود.
• فورامینوتومی – در طول عمل فورامینوتومی، بخش کوچکی از سوراخ بین مهره ای برداشته می شود. دیسک و/یا هر بافت نرمی که عصب نخاعی را در داخل یا نزدیک فورامن فشرده می‌کند، ممکن است تا حدی همراه با بخشی از سوراخ و هر گونه خار استخوانی مرتبط برداشته شود.
•  روش فورامینوتومی نسبت به لامینکتومی نفوذی کمتری دارد، در موارد تنگی کانال نخاعی شدیدتر یا فراگیر نمی توان از آن استفاده کرد.